നിദ്രയില്ലാത്ത രാവുകളില്‍ നീ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചത് ഒരായിരം സുന്ദര സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു ... ആ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് എഴുവര്‍ണങ്ങള്‍ ചാലിച്ച മഴവില്ലിന്റെ ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു.... ഇന്നും ഞാന്‍ ആ ഓര്‍മകളില്‍ ജീവികുമ്പോള്‍ ഒരു മാത്രാ വെറുതെ ആശിച്ചു പോകുന്നു വേണ്ടും ഒരു പൂകാലം എന്റെ വാടിയിലും ... ഇതെല്ലം ആശകളാണ് പ്രിയേ .... എന്നിലെ എന്നെ തിരിച്ചറിയിച്ച നിനക്ക് ഒരു ജന്മം മുഴുവന്‍ ഞാന്‍ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ..... നീ ഇന്നെന്‍ കൂടെ ഇല്ല എന്നതും സത്യം .... എന്റെ ഖല്‍ബിലെ തേങ്ങലുകള്‍ എന്നും നിന്റെ നാമം ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കും ... ഒരു പക്ഷെ നാളെ ഞാന്‍ വേറൊരു ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നിരിക്കാം ... അന്നും എനിക്ക് മറക്കുവാനാകുമോ നിന്നെ... നിന്റെ ഓര്‍മകളെ ....
2 comments:
മറവി പലപ്പോഴും ഒരു അനുഗ്രഹമാണ്...
nandi dear :)
Post a Comment