അദ്ര്‌ശ്യനായ കൂട്ടുകാരാ... നീയും ഞാനും തമ്മിൽ അറിയില്ല.. നമ്മൾ തമ്മിൽ കാണുകയും ഇല്ല. കാലതിന്റെ ഈ ഒഴുക്കിൽ ഈ തീരത്ത് ഞാനും നീയും കണ്ടുമുട്ടുന്നു. എന്റെ ചിന്തയിലെ വിഷാംശം നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ തളം കെട്ടാതിരിക്കട്ടേ. പറയാനുണ്ട് ഏറെ എങ്കിലും അതെല്ലാം കേൽക്കാൻ നീ എനിക്ക് ആരുമല്ല എന്ന ചിന്ത എന്റെ തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങിയ വാക്കുകളെ വീണ്ടും വിഴുങ്ങാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ എത്തിയ നിനക്ക് ഞാൻ എന്ത് നൽകാനാണു. ഒരു നന്ദി വാക്കല്ലാതെ?

പ്രിയപ്പെട്ടവളേ.. ഇത് ഞാനാണ് .. നിന്നെ സ്നേഹിച്ചു മതിവരാത്ത നിന്റെ സ്വന്തം ... മഞ്ഞുതുള്ളി!

Saturday, September 17, 2011

ഒരു നോവുള്ള സുഖം

ഓര്‍ക്കുവാനോരായിരം  ഓര്‍മ്മകള്‍ തന്നിട്
എങ്ങോ പോയ്‌ മറഞ്ഞെന്‍ പൈങ്കിളി ...
നല്‍കിയ ഓര്‍മ്മകളെല്ലാം  എന്‍ ഹൃദയം
തര്‍ക്കുന്നു ... എനിക്ക് വിരഹം നിറക്കുന്നു ...
വീണ്ടുമൊരു  മഴക്കാലം
എന്നില്‍ ആര്‍ദ്രമാം
നിന്‍ പ്രണയ ഗാനങ്ങള്‍ കേള്‍കവേ...
ചാറിവീഴും മഴയോട് ചോദിച്ചു ഞാന്‍ ...
കണ്ടുവോ നീയെന്‍ കണ്മണിയെ ...
കാലങ്ങളായി  ഞാന്‍ കാത്തിരിപ്പൂ എന്‍ കുടിലിന്‍
പടിവാതിലില്‍ ... നിന്‍ കാലൊച്ച കേള്കുവാന്‍ ...
വന്നതില്ല നീ എന്നോടൊപ്പം ഈ മഴയില്‍ നനയുവാന്‍ ...
വെറുതെയീ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഓര്‍ക്കുവാന്‍ .....
വെറുതെ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുവാന്‍ ....
വെറുതെ അറിയാതെ കണ്ണീരു ഉതിര്‍ക്കാന്‍ ..
ഒരു ചെറിയ നോവുള്ള സുഖം .........
To  My  ❤ 

Sunday, September 11, 2011

നക്ഷത്രകണ്ണുള്ള പെണ്‍കുട്ടി


Posted Image



ഏകാന്തത ഏറ്റവും വലിയ വികാരമാണ് .. ചിലപ്പോള്‍ ജീവിതം എല്ലാ അര്‍ത്ഥത്തിലും നമ്മളെ ഒരു ഏകാന്തനാക്കിമാറ്റും. ഈ എന്നെപോലെ . ഞാന്‍ ഈ കുട്ടിയെ കാണുന്നത് അബുദാബി എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ വച്ചാണ് ... ഇന്നെന്റെ ആദ്യ വെകേഷന്‍ ആണ് ... ആദ്യമായി അവളെ കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് തോന്നി എന്റെ അടുത്തറിയുന്ന ആരോ ആണെന്ന് ..റൂമില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങാന്‍ താമസിച്ചപോഴും ഇടക്ക് വണ്ടി തകരാര്‍ ആയപ്പോഴും മനസ് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു .. പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത എന്തോ ഒന്ന് സംഭവിക്കും എന്ന് .. അത് ഇതായിരിക്കുമോ .. അറിയില്ല ...
നവംബര്‍ മാസത്തിന്റെ ആദ്യമായാതെ ഉള്ളൂ പുറത്ത് നല്ല തണുപ്പ് .. ചെറിയ മൂടല്‍ മഞ്ഞുണ്ട് ഫ്ലൈറ്റ് എല്ലാം ലേറ്റ് ആണിന്നു .. സാമാന്യം ജനതിരക്കും ഉണ്ട് ഐര്‍പോട്ടില്‍ ... ബോര്‍ഡിംഗ് ചെക്ക്‌ അപ്പ്‌ കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ യാത്രകരുടെ സീറ്റ്‌ ലക്ഷമാക്കി നടന്നു.. പുറത്തെ തണുപ്പും ഉള്ളിലെ എ സി യും കാരണം കയ്യ് ആകെ മരവിച്ചു .. എല്ലാ സീറ്റും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു .. ഞാന്‍ താമസിച്ചതിനലാകും... അപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ ആ കുട്ടിയെ കണ്ടത് .. ഈ കഥ അവളെ കുറിച്ചാണ് .... എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ അപൂര്‍വമായി വരുന്ന ചില സന്തോഷവും നശിച്ച ഓര്‍മകളും നല്‍കുന്ന സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ ...
അവള്‍ സുന്ദരിയാണ് ... എല്ലാത്തിലുമുപരി അവളുടെ കുട്ടിതമാര്‍ന്ന മുഖമാണെന്നെ ആകര്‍ഷിച്ചത് ... ആ കണ്ണുകള്‍ അവിടുത്തെ പ്രകാശത്തിലും താരകത്തെ പോലെ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു ... എന്തോ കണ്ടുപിടിക്കാനെന്നപോലെ ഒരു പുസ്തകത്തിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരിക്കുന്നു ... അവളുടെ തൊട്ടടുത്ത കണ്ട സീറ്റില്‍ ഞാന്‍ ഇരുന്നു .. S K പൊറ്റക്കാടിന്റെ " ഒരു ദേശത്തിന്റെ കഥ " ആണ് അവള്‍ വായിക്കുന്ന പുസ്തകം... ഇന്നത്തെ തലമുറ എത്ര പേര്‍ കണ്ടുകാണും എന്നറിയില്ല ആ പുസ്തകം .. അതിലെ കൃഷ്ണന്‍ നായരുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഇന്നും എന്നെ വേട്ടയാടുന്നുണ്ട് ... 2 മണികൂര്‍ ഫ്ലൈറ്റ് ലേറ്റ് ആണ് .. ഞാന്‍ എന്റെ ipod എടുത്ത് ചുമ്മാ പാട്ടുകള്‍ നെക്സ്റ്റ് അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു .. ആ കുട്ടിയെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു ഉദ്വേശം .. എനിക്ക് അവളോട്‌ സംസാരിക്കണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ .. എനിക്കറിയില്ല എങ്ങനെ സംസാരിക്കണമെന്ന് ... അവള്‍ ആ ബുക്കില്‍ മുഴുകി ഇരിക്കുകയാണെന്നു തോന്നി.. ഞാന്‍ ആലോചികുക്കയായിരുന്നു എങ്ങനെയാ ഇത്രയും മൂടല്‍മഞ്ഞു ഇന്ന് ഐര്‍പോര്ട്ടില്‍ .. അപ്പോള്‍ ഒരു സിദ്ധാന്ധം ഓര്‍മ വന്നു " എന്ത് നടക്കുന്നതിനും ഒരു കാരണം കാണുമെന്നു "... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അവള്‍ പുസ്തകം മാറ്റിവച്ച് ... എന്റെ നേരെ നോക്കി ഞാന്‍ ഒന്ന് ചിരിച്ചു .. പക്ഷെ അവള്‍ ചിരിച്ചില്ല പകരം എനിക്ക് ഒരു നോട്ടം നല്‍കി .. ആ നോട്ടത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു .. ജീവിതത്തില്‍ എന്തൊകെയോ നഷ്‌ടമായ ഒരു ഒരു പെണ്ണിന്റെ ഉളള് .. അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ തെളിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു ... അവളുടെ ഹൃദയം ഒരുപാട് വേദനകള്‍ കൊണ്ട് നടക്കുയാണെന്ന് ... ചിലപ്പോള്‍ ജീവിതം അങ്ങനെയാണ് . നമ്മുടെ അടുത്തറിയുന്ന ആളുകളുടെ ഉള്ളുപോലും നമുക്ക് കാണാന്‍ സാധിക്കില്ല .. അവരെ ഉള്ളില്‍ എന്തുണ്ടെന്ന് ...
എനിക്ക് തോന്നി അവളുടെ ഉള്ളില്‍ ഉള്ളതൊക്കെ അവള്‍ക്ക് ആരോടെങ്കിലും പങ്കുവക്കണമെന്നു ...
വീണ്ടും അവള്‍ എന്നെ നോക്കി.. എന്തോ എന്റെ നോട്ടം അവള്‍ക്ക് അരോചകമായി തോന്നുന്നപോലെ .. ഞാന്‍ നോട്ടം പിന്‍വലിച്ചു ..
പെട്ടന്ന് ചോദിച്ചു ചെറിയ ജാള്യതയോടെ " തിരുവനന്തപുരത്തെക്ക് ആണോ "
അതെ എന്ന് തലയാട്ടി
" U A E യില്‍ എന്ത് ചെയ്യുന്നു " ഞാന്‍ വീണ്ടും ചോദ്യം
"U A E യില്‍ ഒന്നുമല്ല അയര്‍ലണ്ട് - ഇല്‍ നിന്നാണ് തന്റെ വരവെന്നും ദുബായ് വഴി നാട്ടിലേക്ക് പോകുവനയിരുന്നു പ്ലാന്‍ പിന്നെ ദുബായില്‍ യന്ത്ര തകരാറ് കാരണം ഫ്ലൈറ്റ് ക്യാന്‍സല്‍ ചെയിതെന്നും അവരുടെ ബസില്‍ അബുദാബിക്ക് വന്നു ഇവിടുന്നു നാട്ടിലേക്ക് പോകുയനെന്നും പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി "
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു " ഞാന്‍ സമീര്‍ "
"ലക്ഷ്മി വര്‍മ " അവളും മൊഴിഞ്ഞു
അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ സംഭാഷണം തുടര്‍ന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു .. പണ്ടെങ്ങോ കണ്ടു മറന്ന സുഹൃത്തുകളെ പോലെ ... എന്തോ ഒരു വല്ലാത്ത അടുപ്പമായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ മനസുകള്‍ തമ്മില്‍ എന്നത് ഞങ്ങളുടെ സംഭാഷണത്തില്‍ നിഴലിച്ചു നിന്നു ... ഫ്ലൈറ്റ് റെഡി ആകും മുന്നേ ഞാന്‍ ഒരു കോഫി ഓഫര്‍ ചെയിത്തത് അവള്‍ക്കു നിരസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല ... ആ കോഫി കുടിച്ചു ഞങ്ങള്‍ ഓര്‍മകളുടെ തീരത്ത് കൂറെ കഥപറഞ്ഞിരുന്നു .. അറിയിപ്പ് വന്നപ്പോള്‍ വിമാനത്തില്‍ കേറാന്‍ പുറപെട്ടു ... ഞാന്‍ അറിയാതെ മനസ്സില്‍ ആശിച്ചു അവളുടെ അടുത്ത സീറ്റ്‌ എനിക്ക് കിട്ടണേ .. ഓണ്‍ലൈന്‍ വഴി ടിക്കറ്റ്‌ ബുക്ക്‌ ചെയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ജനലക്ക് സൈഡില്‍ ഉള്ള സീറ്റ്‌ ആണ് നോക്കി ബുക്ക്‌ ചെയിത്തത് .. കാരണം മുകളില്‍ നിന്ന് ആകാശ മേഘങ്ങള്‍ നോക്കാന്‍ നല്ല രസമാണ് ... ഒരു മരുഭൂമി പോലെ മേഘങ്ങള്‍ മണ്ണിന്‍ കൂനപോലെ നിറഞ്ഞ കിടക്കും അതിന്റെ അരുകില്‍ തട്ടി വിമാന ചിറകുകള്‍ ചലിക്കുന്നതൊക്കെ കാണാം .... ആരുടെയോ ഭാഗ്യം അല്ലെങ്കില്‍ എന്റെ നിര്‍ഭാഗ്യമോ .. എന്റെ സീറ്റിന്റെ രണ്ടു സീറ്റ്‌ മാറി അവളുടെ സീറ്റ്‌ ... ഞാന്‍ അവിടിരുന്ന ആളോട് അനുവാദം ചോദിച്ചു ഞങ്ങള്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ആണെന്നും എന്റെ സീറ്റില്‍ ഇരിക്കാമോ എന്നും ... ആശാന്‍ സമ്മതിച്ചു .. അവള്‍ എന്നരുകില്‍ വന്നിരുന്നു .. വിമാനം ഉയര്‍ന്നു തുടങ്ങി ... മൂടല്‍ മഞ്ഞിന്റെ കൂംബാരമാല്ലാതെ ആ രാത്രി വേറെ ഒന്നും കാണാന്‍ കഴിയുന്നില്ല .. ഞങ്ങള്‍ എപ്പോഴോ വീണ്ടും സംഭാഷണം തുടര്‍ന്നു ... പഴയ രാജകുടുംബത്തിലെ അവസാന കണ്ണികളില്‍ ഒരാള്‍ ... ജനിച്ചത് സൌദി അറേബ്യ യില്‍ ... ബിസിനെസ്സുകാരനായ അച്ഛന്റെ ഒരൊറ്റ മകള്‍ .. മകള്‍ക്കായി സംബാതിക്കാന്‍ അച്ഛന്‍ ഭാര്യയുമൊത്ത് അവിടെ തന്നെ ... അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ലാളന കിട്ടാതെ ഒരു മുറിയില്‍ കഴിച്ചു കൂട്ടിയബല്യം .... ഊട്ടി യിലെ ബോര്‍ഡിംഗ് സ്കൂളില്‍ തുടര്‍ന്ന പ്രഥമ വിദ്യാഭ്യാസം ... എന്നും ഒറ്റക്കിരിക്കാനും ആരോടും ഒന്നും പറയാതിരിക്കാനും അവള്‍ പഠിച്ചത് ഇവിടെ നിന്നായിരുന്നു ... അമ്മയുടെ ഒരു സ്നേഹ ലാളനപോലും കിട്ടാതെ വളര്‍ന്ന ഒരു പെണ്ണിന്റെ വേദന എന്തോ എന്റെ മനസിനെ വല്ലാതെ വിഷമിപിച്ചു .... ഓരോ കഥകള്‍ കേള്‍കുമ്പോഴും എന്റെ കണ്ണുകള്‍ അറിയാതെ നനഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു .... പിന്നെ എപ്പോഴോ ഞങ്ങള്‍ സംഭാഷണം നിര്‍ത്തി .. എന്റെ ജീവിതവും ഈ ഗള്‍ഫിലെ കാര്യങ്ങളും ഒക്കെ പറഞ്ഞു തീര്‍ത്തു ....ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും തുല്യ ദുഖിതര്‍ ആണെന്ന് തോന്നി ... സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കണ്ടുനടക്കേണ്ട കാലത്ത് ഒരു വീടിന്റെ ചുമതല നല്‍കി വാപ്പ ഒരിക്കലും വരാത്ത ലോകത്തേക്ക് യാത്രയായി .. വിധി ആദ്യം എന്നെ അങ്ങനെ തോല്പിച്ചു ... വേണ്ടും കരയേറി വന്നു ഇഷ്ടപെട്ട പെണ്ണിനെ സ്നേഹിച്ചു അപ്പോഴേക്കും വിസ എന്ന രൂപത്തില്‍ വിധി എന്നെ ഗള്‍ഫില്‍ എത്തിച്ചു ... ഈ അടുത്തിടെയാണ് എന്റെ പ്രണയിനിയുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞത് ... ഒരു കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളിയോടുകൂടി ഞാന്‍ അവളെ യാത്രയാക്കി... എന്തെല്ലാം അനുഭവിക്കണം ഒരു ജീവിതമായാല്‍ .. ഞാന്‍ ആ ഇരുട്ടത് പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു .. മേഘങ്ങളില്‍ തട്ടി വിമാന ചിറകുകള്‍ അനങ്ങുന്നതും നോക്കി ഇരുന്നു.. എന്തെല്ലാം തരത്തിലെ മനുഷ്യര്‍ .. ഒരോരുത്തര്‍ക്കും ഓരോ കഥകള്‍ ... ഓരോ ജീവിതങ്ങള്‍ ....
തിരുവനന്തപുരം എയര്‍പോര്‍ട്ട് എത്തുകയായി എന്ന അറിയിപ് വന്നു ... വിമാനം എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ നിന്നു ... ഞാന്‍ എന്റെ സുഹൃത്തിനോട് യാത്ര പറയാനൊരുങ്ങി ...
" യാത്ര പറയണ്ട എന്നോട് .. നമുക്ക് വീണ്ടും കാണാം .. എന്നെ കുറിച്ച് ഇത്രെയും അറിയാവുന്നവര്‍ കുറവാണു ... എന്ത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ ഇതൊക്കെ സമീര്‍ നോട്‌ പറഞ്ഞു എന്നറിയില്ല ... എന്തായാലും വീണ്ടുമൊരു കണ്ടുമുട്ടല്‍ പ്രതീക്ഷിക്കാം കൂട്ടുകാരാ ...."
എന്ന് പറഞ്ഞ ബാഗും എടുത്ത് അവള്‍ തിരിച്ചു നടന്നു .... അവളെനോക്കി ഞാന്‍ നിന്നു ... വീണ്ടുമൊരു കണ്ടുമുട്ടല്‍ ഉണ്ടാകുമോ? ....


Oru cherukadhayanithu .. jeevichirikunavaroo marichavarumayoo yathoru bandhavum illa ... just a story
oru cheriya novalete ezhuthanayirunnu plan but idakk vakkukal kittunnilla .. so stoped as a uncompleted.......
ee kadhakk prachothanam nalkiyath oru aduthariyavunna oralude mail aanu .. a mailinum nandi ...
 ningalude abhiprayangal ariyikkumenna vishwasathode ..

Azhar