അദ്ര്‌ശ്യനായ കൂട്ടുകാരാ... നീയും ഞാനും തമ്മിൽ അറിയില്ല.. നമ്മൾ തമ്മിൽ കാണുകയും ഇല്ല. കാലതിന്റെ ഈ ഒഴുക്കിൽ ഈ തീരത്ത് ഞാനും നീയും കണ്ടുമുട്ടുന്നു. എന്റെ ചിന്തയിലെ വിഷാംശം നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ തളം കെട്ടാതിരിക്കട്ടേ. പറയാനുണ്ട് ഏറെ എങ്കിലും അതെല്ലാം കേൽക്കാൻ നീ എനിക്ക് ആരുമല്ല എന്ന ചിന്ത എന്റെ തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങിയ വാക്കുകളെ വീണ്ടും വിഴുങ്ങാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ എത്തിയ നിനക്ക് ഞാൻ എന്ത് നൽകാനാണു. ഒരു നന്ദി വാക്കല്ലാതെ?

പ്രിയപ്പെട്ടവളേ.. ഇത് ഞാനാണ് .. നിന്നെ സ്നേഹിച്ചു മതിവരാത്ത നിന്റെ സ്വന്തം ... മഞ്ഞുതുള്ളി!

Saturday, November 26, 2011

എല്ലാം ഓര്‍മ്മകള്‍ അല്ലെ ?



ഇതെല്ലാം ഓര്‍മ്മകള്‍ ,
വഴിയരുകില്‍ ഒരു പെണ്ണിനെ കണ്ടു ഞാന്‍
പണ്ടെങ്ങോ കണ്ടു മറന്ന മുഖം ...
അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ വൈദൂര്യം
ആ കണ്ണുകള്‍ എനിക്കറിയാം , വളരെ മുന്‍പേ ..
എന്‍റെ ഓര്‍മയിലെവിടെയോ ഒരു കവിത-
പാടിയൊരു പാവാടക്കാരി ....
 വീണ്ടും  കാലങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു  എന്‍ മുന്നില്‍
ഒരു വല്യ പെണ്ണായി നിന്നു  ....
എന്നും ഒറ്റക്കിരിക്കാന്‍ വിധിച്ചവള്‍
ഓര്‍മ്മകള്‍ നല്‍കിയത് നഷ്ടങ്ങള്‍ മാത്രം
ജീവിതം നല്‍കിയത് വേദന മാത്രം ...
അവളുടെ വേദന ഞാന്‍ കുറച്ചു  കടം വാങ്ങി
എന്‍റെ സ്വന്തമാക്കി  വച്ചു....

ഒടുവിലൊരു നാള്‍ .....
എന്നോടവള്‍ പറഞ്ഞു "നീയെന്‍ സ്വന്തമായിരുന്നെങ്കില്‍
എന്നാശിച്ചു ഞാന്‍"  ..
 വെറുതെ എന്‍ ആശ ... ഒരിക്കലും നടക്കാത്ത ആശ!
എന്‍റെ ഉള്ളില്‍ അവള്‍ ഒരു ചോദ്യമായി മാറി...
ഒടുവില്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ നിന്‍റെ സ്വന്തമാണ് .. എന്നും ...
പിന്നേം കാലങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു ...
കഥകളും കവിതകളും  ഞങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍
പിന്നെ ഒരുനാള്‍ എന്നോട് ഒരു വാക്കുപോലും
മൊഴിയാതെ അവള്‍ പോയി മറഞ്ഞു ...
ഈ വല്യ ഭൂമിയില്‍ അവളെ ഞാന്‍ തേടിയലഞ്ഞു ...
കഴിയുന്നതെല്ലാം ചെയ്തു  .. അവളെ കണ്ടെത്താന്‍
ഇന്നും കണ്ടെത്തിയില്ല ... ചിലര്‍ അങ്ങനെയാണല്ലേ ?
എല്ലാം നല്‍കിയിട്ട്  ഒരു വാക്ക് മിണ്ടാതെ പോകും ..

പ്രിയേ ഓര്‍മിക്കുമോ നീ ....
അന്നു  രാവില്‍  നീയെന്‍ കൂടെ
ചേര്‍ന്നിരുന്നു  പറഞ്ഞ കഥകള്‍,
ഒരു  മഴയുടെ നിശ്വാസത്തില്‍ ഞാന്‍ നിന്‍
കഴുത്തില്‍ നല്‍കിയ ആദ്യ ചുംബനം,
രാവിന്‍റെ  മൂകതയില്‍ എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ച
ഒരായിരം ചുംബനങ്ങള്‍ ....
തമ്മിലാദ്യമായി പറഞ്ഞ ആശംസകള്‍ ....
തമ്മിലാദ്യം തുടങ്ങിയ കൊച്ചു പിണക്കങ്ങള്‍ ....
പറഞ്ഞു തീര്‍ത്ത നൊമ്പരങ്ങള്‍,
പറഞ്ഞിട്ടും തീരാത്ത കഥകള്‍ ,
ഒരു വൈകുന്നേരം കൈകള്‍ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു 
നമ്മള്‍ നമ്മള്‍ നടന്നു നീങ്ങിയ വയലോരം
ആ വയലോരത്തില്‍ നിന്നെ ശല്യപെടുത്തിയ
തെമ്മാടിക്കാറ്റ് ...
ആ കാറ്റില്‍   നിന്‍ മുടിയിഴകള്‍ എന്‍ മുഖത്ത് വീണു
നിന്‍റെ മണം....
അതെന്‍   ഉള്ളത്തില്‍ നിറച്ച വൈദ്യുതപ്രവാഹം
വീടിന്‍ വരാന്തയിലിരുന്നു നാം കണ്ട അസ്തമയ സൂര്യന്‍
ആ സൂര്യന്‍ നിന്‍റെ കവിള്‍ത്തടങ്ങളില്‍ ഉണ്ടാക്കിയ
സ്വര്‍ണ പ്രഭ,
ഒടുവിലന്നു പിരിയുമ്പോള്‍ നല്‍കിയ
ആലിംഗനം ... എന്‍റെ ചുമലില്‍
ഇറ്റുവീണ നിന്‍ ചുടു കണ്ണുനീര്‍
നിന്‍ നെറ്റിയില്‍ ഞാന്‍ നല്‍കിയ
ചുടു ചുംബനങ്ങള്‍ ....
എല്ലാം ഓര്‍മ്മകള്‍ അല്ലെ ?

Thursday, November 3, 2011

നിനക്കായ്‌ .........




എന്റെ പ്രണയിനിക്ക്  ... ദിനരാത്രങ്ങളില്‍ വിരുന്നു വരുന്ന നിന്നോര്‍മകള്‍ എന്‍ മനസ്സില്‍ ഒരായിരം നൊമ്പരങ്ങള്‍ ഉണര്‍ത്തുന്നു ... എന്റെ വാക്കുകള്‍ കൊണ്ടെനിക്ക് പറയാനാകില്ല നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ടങ്ങള്‍ ... എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ എന്നും നീ നിറഞ്ഞിരുന്നു ... ഒരു മായാത്ത ചിത്രമായി .. നിന്നെ കണ്ട ശേഷമാണെന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് മാരിവില്ലിന്റെ അഴക് ലഭിച്ചത് .. അതിനു അര്‍ഥം ലഭിച്ചത് ... അത് വരെ അവയെല്ലാം എന്നെ പോലെ തന്നെ ... അര്‍ദ്ധശൂന്യമായ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മാത്രമായിരുന്നു .... ഒരു ഇളം തെന്നല്‍ പോലെ എന്റെ മനസ്സില്‍ നീ തണുപ്പ് വീശി ... ആ തണുപ്പില്‍ ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നു..... അപ്പോഴേക്കും നീ പോയകന്നു! ... എനിക്ക് നിന്നോട് പ്രണയം തോന്നിയപോഴും ഞാന്‍ നിന്നോട് പറഞ്ഞു നമ്മള്‍ ഒരിക്കലും ഒന്നിക്കില്ല .... വിധിക്ക് പോലും നമ്മെ ഒരുമിപ്പിക്കാന്‍  കഴിയില്ല എന്നും ... അപ്പോഴൊക്കെ എനിക്ക് ശക്തി പകര്‍ന്ന നീ ... ഇന്നെന്റെ അരുകില്ല എന്നതോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ... എനിക്കെവിടെയാണ് പിഴച്ചത്?
ഓര്‍ക്കുന്നുവോ അന്ന് രാവുകളില്‍ നാം  പറഞ്ഞു തീരാത്ത സ്വപ്‌നങ്ങള്‍? .... അവയിന്നെ നോക്കി വിളറി ചിരിക്കുന്നു .. കല്ലെറിയുന്നു ... ആ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് ഏഴു വര്‍ണങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു മഴവില്ലുപോലെ .... ഇന്നവയുടെ നിറങ്ങള്‍ മങ്ങി  ഒരു നരച്ച വെള്ളനിറമായി .. നിറം മങ്ങിയെങ്ങിലും അവക്കിന്നും ജീവനുണ്ട് ... മാരിവില്ലിന്റെ അഴകുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ എല്ലാര്ക്കും ഇഷ്ടമാകും .. പക്ഷെ എന്റെ നെഞ്ചിനുള്ളില്‍ കുരുങ്ങിയ നിറം മങ്ങി നശിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ആരേം കാണിച്ചില്ല ... ഒരു പക്ഷെ അവരും എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചാലോ ... ഒരു വിഡ്ഢി എന്ന് വിളിച്ചാലോ ? അത് വേണ്ട! എല്ലാം എന്റെ ഉള്ളിലിരിക്കട്ടെ ... അവയൊക്കെ നശിച്ച് എന്റെ നെഞ്ചോട് ചേര്‍ന്ന് ഇല്ലാതാകട്ടെ ... കുട്ടിക്കാലം മുതല്‍ എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ എന്നും സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു .... അവ ഒന്നും തന്നെ യാഥാര്ത്യമായില്ല .... അതിന്റെ കൂടെ നീയും ഒരു സ്വപ്നമായി എന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ നിറഞ്ഞ മറവിയുടെ കരിമ്പടം പുതച്ച ഈ കരളിനുള്ളില്‍ ഒടുങ്ങുകയാണ് .....


ഒന്നുമാത്രം പറയാന്‍ ബാക്കി  നിന്നോട് .... "ഞാന്‍ എന്നെക്കാള്‍ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു .... വിശ്വസിച്ചിരുന്നു.... കൊതിച്ചിരുന്നു..... "



ഓര്‍ക്കുക വല്ലപ്പോഴും