അദ്ര്ശ്യനായ കൂട്ടുകാരാ... നീയും ഞാനും തമ്മിൽ അറിയില്ല.. നമ്മൾ തമ്മിൽ കാണുകയും ഇല്ല. കാലതിന്റെ ഈ ഒഴുക്കിൽ ഈ തീരത്ത് ഞാനും നീയും കണ്ടുമുട്ടുന്നു. എന്റെ ചിന്തയിലെ വിഷാംശം നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ തളം കെട്ടാതിരിക്കട്ടേ. പറയാനുണ്ട് ഏറെ എങ്കിലും അതെല്ലാം കേൽക്കാൻ നീ എനിക്ക് ആരുമല്ല എന്ന ചിന്ത എന്റെ തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങിയ വാക്കുകളെ വീണ്ടും വിഴുങ്ങാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ഇവിടെ എത്തിയ നിനക്ക് ഞാൻ എന്ത് നൽകാനാണു. ഒരു നന്ദി വാക്കല്ലാതെ?
പ്രിയപ്പെട്ടവളേ.. ഇത് ഞാനാണ് .. നിന്നെ സ്നേഹിച്ചു മതിവരാത്ത നിന്റെ സ്വന്തം ... മഞ്ഞുതുള്ളി!
കുറേ എഴുതണം,
പക്ഷെ വാക്കുകള് നിന്റെ മുടിയിഴകളില് ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ...
ഓര്മ്മകള് നിന് കണ്ണുകള് പോലെ വരണ്ടുകിടക്കുന്നു ...
പിന്നെങ്ങനെ ഞാന് എഴുതാനാണ് ?
♥
"അന്നൊരു നാള് നിന് വിരലിന് വൈദ്യുത പ്രവാഹത്തില് എന്റെ ഹൃദയം വരളുകയും ... എന്റെ പ്രാണന് ഓടി മറയുകയും ചെയ്തിരുന്നു .. അന്ന് നീ എന്നരുകില് വന്നെന് ചുണ്ടുകള് കവര്ന്നപ്പോള്... ശ്വാസം മുട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു .. എങ്കിലും ആ നില്പ്പില് എന്റെ പ്രാണന് വെടിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് എന്ന് ഞാന് ആശിച്ചു "
അന്നൊരുനാള് എന്റെ ഹൃദയത്തില് ഒരു കുഞ്ഞു നൊമ്പരം വാരിയെറിഞ്ഞു നീ അകലവേ ...
നിശയുടെ മൂകയാമങ്ങളില് എന്റെ ഉള്ളില് നിന്നും ഒരു ശോകഗാനം ഉയര്ന്നു ...
അത് വാനില് പടര്ന്നു പന്തലിക്കവേ .. ഒരു കുഞ്ഞു നക്ഷത്രം എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി ..
നിന്റെ അതെ ചിരി ആ താരത്തിനും